صحبت از سردار شهید محمد جعفر سعیدی است ؛ کسی که از متن مردم مستضعف جامعه برخاست و فقر و تنگدستی را به سخره گرفت و هرگز در برابر آن خمیده و شکسته نشد و آنچه را هم که داشت با پایین تر از خود تقسیم نمود .
چیزی که در باره این شهید گرانقدر قابل بیان است ؛ آنست که عواطف و احساسات دینی در ذهن و زبان و عمل ایشان آشکار بود و حضور در مجالس و محافل دینی و انقلابی و قرآنی در بیشتر زوایای زندگی پر افتخار وی مشهود و مشارکت در مجالس مذهبی و انقلابی عادت همیشگی او بود .
با شروع شکل گیری انقلاب اسلامی به نحوی روشن و چشمگیر در پیروزی انقلاب سهیم بود .
شهید سعیدی کرامت و بزرگواری را در مکتب امام راحل تمرین کرده و به معنای واقعی یک انقلابی ولایت مدار بود .
عشق به امام را با صریح ترین لهجه ادا می‌کرد و صداقت و پاکی را با تکلف و خودنمایی نمی آلود .
روح ناآرام این عزیز دائم در فکر پرواز از قفس تن و حضور در میادین نبرد و حماسه بی تابی می‌کرد و هیچ‌گاه از یاد شهادت غافل نبود و دائما دلتنگ دوستان شهیدش ؛ خزایی ؛ فروتن ؛ محمدی ؛ احمدزاده و.... به دیار عاشقان و لقای معبود سر در چاه غربت خود ناله می‌کرد .
همواره در فکر پرواز بود و شبها به ابدیت یقین سفر کرده و با کوله باری از نور ایمان بازمی‌گشت .
روزی هم که همراه خیل عاشقان سپاهیان محمد (ص) آخرین سفر عاشقی را تجربه کرد ؛ سبک بار بود و همراه کروبیان با تمام صفات و ویژه گی های عالی انسانی و هزاران حرف نا نموده در برابر  مان قد برافراشتند تا ما باشیم و این تندیس‌های حقیقت و اخلاص که چگونه این راه گلگون و پر خطر را بپیماییم....

راوی دوست و همرزم شهید سعیدی : عباس لیراوی